Tak. Nadmierne granie w gry wideo może mieć negatywny wpływ na dziecko z kilku powodów:
- Dzieci, które spędzają za dużo czasu przy komputerze mają jego brak na inne czynności podstawowych dla ich rozwoju fizycznego, społecznego, intelektualnego i emocjonalnego. Czas spędzony przed komputerem lub konsolą do gier jest to czas spędzony z dala od zabawę z przyjaciółmi, czytania czy też zabawy z rodzicem lub na świeżym powietrzu.
- Dzieci często grają w gry wideo pozostając same w pokoju, a zbyt wiele czasu spędzone samotnie może spowodować izolację społeczną.
- Dzieci, które oglądają telewizję luz grają w gry więcej niż dziesięć godzin w tygodniu nie radzą sobie tak dobrze w szkole jak dzieci, które oglądają czy grają mniej. Przy ustalaniu limitów, ważne jest, aby wziąć pod uwagę całkowitą ilość czasu jakie dziecko spędza przed ekranem elektronicznych urządzeń , w tym telewizora, komputera, konsol wideo i ekranów filmowych.
- Złe nawyki mogą zostać zakorzenione i są trudniejsze do zmiany, jak dzieci podrosną.
- Badania pokazują, że jeśli dziecko regularnie gra w gry oparte na przemocy i agresji, istnieje wysokie ryzyko zwiększonych zachowań agresywnych w życiu codziennym. Ponadto, niektóre gry mogą promować nieodpowiednie nastawienie do płci i nieodpowiedzialne zachowania seksualne.
Ważne jest, aby pamiętać, że gry wideo i komputerowe nie są w całości złe. Gry dobrej jakości mogą dać dzieciom okazję do ćwiczenia umiejętności rozwiązywania problemów i logicznych umiejętności. Zwiększają zdolności motoryczne i koordynacyjne oraz mogą pobudzić zainteresowanie technologiami informatycznymi. Jeśli grasz w gry z dzieckiem – co bardzo polecam – stanowią one okazję, aby zrobić coś razem. Najprościej jest ograniczenie gier teraz, gdy dziecko jest jeszcze małe, bo stworzy to dobre nawyki. Ponadto warto być inteligentnym konsumentem i wybierać gry wideo dla Twojego dziecka, które nie przekazują negatywnych treści.
W jaki sposób można ograniczyć czas spędzany przed ekranem komputera przez moje dziecko?
Po pierwsze, trzeba ocenić, ile dziecko faktycznie gra, a następnie rozważyć jakie inne rzeczy robi w swoim wolnym czasie. Większość ekspertów w dziedzinie rozwoju dziecka jest zdania, że ” łączny czas spędzony przed ekranem „dla dzieci – które obejmuje oglądanie telewizji i filmów, korzystanie z Internetu, granie w gry komputerowe lub wideo – ograniczyć od jednej do dwóch godzin dziennie. Jeśli twoje dziecko bawi się swoją ulubioną grą nie dłużej niż 45 minut dziennie i ogląda jeden program w telewizji, a następnie odrabia pracę domową i wykonuje inne prace domowe i choć trochę czasu poświęca na ćwiczenia fizyczne każdego dnia, to nie byłabym zbyt zaniepokojona ograniczaniem jego/jej czasu grania. Z drugiej strony, jeśli dziecko jest przyklejone do myszki, konsoli i z wypiekami na twarzy gra godzinami, nadszedł czas, aby ustawić limity. Oto kilka sugestii na wprowadzenie kontroli czasu:
Wyznaczyć czas, przed rozpoczęciem gry Na przykład, jeśli chcesz, aby Twoje dziecko grało maksymalnie 30 minut , powiedz mu, że ma limit i ustaw budzik w telefonie. Gdy zadzwoni dzwonek alarmu dziecko kończy grę bez żadnych pytań. Kiedy dziecko próbuje wynegocjować więcej czasu, spokojnie odwołaj się do umówionego limitu czasu. Jeśli odmówi zakończenie grania spokojnie odłącz grę i umieścić ją w wyznaczonym miejscu naczas tak długi, jak czujesz, że jest to właściwe dla twojego dziecka.
Przygotuj też rozwiązanie dla protestów twojego dziecka takich jak: „Ale ja jestem w środku gry! „. Prawie każda gra ma funkcję „zapisz grę”, więc dziecko może wstrzymać w połowie gry bez utraty punktów, czy poziomu, itp. Być może trzeba będzie pomóc dziecku dowiedzieć się, jak ta funkcja działa .
Gdy „czas minął ” zaproponuj kilka alternatywnych rodzajów działalności, takich jak gra w gry planszowe, czytanie książki z wami, upieczenia ciasteczek. Powinno to pomóc złagodzić wyjście z gry.
Wymagaj, aby praca domowa lub porządki byłu zakończone przed rozpoczęciem gry lub oglądaniem telewizji lub korzystaniem z Internetu.
Nie umieszczaj komputera lub konsoli do gier w pokoju dziecka, gdzie może grać bez nadzoru!
Pamiętaj: dziecko do 7-ego roku życia nie odróżnia rzeczywistości wirtualnej od codziennej. Łatwo może pomylić te dwie rzeczywistości. Twoją rolą jest do tego nie dopuścić.
Marta Pociecha – pscyholożka, terapeutka pracy z procesem specjalizująca się w pracy z dziećmi i rodzicami. [email protected] www.psycholog-pociecha.com