
Zrozumieć potrzeby dziecka – istota postawy lekarza
Lekarz stomatolog pracujący z dziećmi powinien posiadać rzetelną wiedzę. Ważną rolę w kontakcie z dziećmi odgrywa również opanowanie, poczucie humoru i zdolności obserwacyjne. Przyda się także wiedza z zakresu psychologii, zwłaszcza rozwojowej. Pozwala ona bowiem łatwiej zrozumieć dziecko i być przez nie zrozumianym.
Istotny wpływ na postawę emocjonalną dziecka udającego się do gabinetu ma pierwszy kontakt z nim w klinice, jego stosunek do lekarza i czynności, jakie wykonuje. Pierwsza wizyta dziecka w gabinecie stomatologicznym w większości przypadków wywołuje strach. Czasem ciekawość, też nie pozbawioną lęku, nieufność, czasem niechęć i opór.
W ten sposób wyłania się obraz dziecka nastawionego do leczenia negatywnie. Jednakże, psychika dziecka jest labilna oraz „plastyczna”. Istnieje więc możliwość np. szybkiej zmiany postawy emocjonalnej.
Wypróbowaną metodą przystosowania dziecka do leczenia stomatologicznego jest ujęcie w pewne ramy wizyt u dentysty, za szczególnym zwróceniem uwagi na pierwszy kontakt. Istnieje kilka środków i właściwa organizacja na stworzenie tzw. łańcucha zdarzeń.
Głównymi ogniwami tego „łańcucha” są:
- Poczekalnia – rozmowa z rodzicami lub opiekunami
- Kącik adaptacyjny (na terenie kliniki), gdzie znajdują się zabawki
- Zaproszenie – posadzenie dziecka na fotelu
- Podziękowanie – wręczenie nagrody
- Rozmowa z opiekunami dziecka na temat przeprowadzonego leczenia oraz dalszego planu postępowania profilaktycznego i leczniczego
Walory estetyczne gabinetu