Recenzja serii „Opowieści terapeutyczne”

 
Nagle wydaje mu się, że ten bezpieczny dotychczas świat się rozsypuje, bo ukochany dziadek przestaje się z nim bawić, babcia nie budzi zapachem urodzinowego ciasta, a tata nie chce grać w piłkę. Najmłodszy domownik obwinia siebie, myśli, że zrobił coś nie tak, że dorośli się gniewają. Bardzo przeżywa niezrozumiałą sytuację, co w konsekwencji prowadzi do przykrych zdarzeń i nieporozumień. Brak reakcji ze strony dorosłych może spowodować u dziecka poważne zaburzenia emocjonalne, które zdecydowanie trudniej jest leczyć.

Warto wówczas mieć pod ręką książkę, która w prosty sposób przedstawi dziecku problem, oswoi go z sytuacją, wytłumaczy dlaczego i wskaże drogę, co robić, by pomóc i by świat choć w małym stopniu się odbudował.

Na rynku wydawniczym sporo jest bajek terapeutycznych. Większość z nich to zazwyczaj tylko tekst, mający pomóc małemu odbiorcy w przezwyciężeniu dziecięcych lęków. Takie bajki często stosuję w codziennej pracy pedagogicznej. Niedawno w moje ręce wpadła seria „Opowieści terapeutyczne” nieznanego mi dotychczas Wydawnictwa Czelej. Seria  czterech książeczek, traktujących o nieuleczalnych chorobach, od razu zachwyciła mnie swoim pomysłem wydawniczym.

Dwie z nich, opowiadają o chorobie Alzheimera, kolejne dwie o stwardnieniu rozsianym. Trudne tematy przedstawione są w sposób niezwykle prosty i przejrzysty, ubarwione niezwykle sympatycznymi ilustracjami.

„Dlaczego dziadek zgubił pamięć” oraz „Zając Benek i odmieniony tata” to bajki dla młodszych dzieci, w wieku 3-6 lat. Autorzy zastosowali tu zabieg personifikacji, pod postacią zwierząt, ukrywając członków rodziny. Świetny to pomysł. Mały człowiek widzi problem, ale niekoniecznie utożsamia go w tym momencie z ukochanym dziadkiem czy tatusiem. Łatwiej przyjąć mu pewne oczywistości, zrozumieć, przeżyć swoje emocje, a w etapie końcowym, uśmiechać się do mrugającej na niebie gwiazdy.

Kolejne dwie książeczki, mianowicie „Moja babcia jest gwiazdą” oraz „Choroba taty” adresowane są do starszego czytelnika. Mała Madzia bardzo przeżywa niecodzienne zachowanie babci, widzi smutek rodziców, którzy próbują tłumaczyć córce dziwnie brzmiącą chorobę. Dziewczynka jest świadkiem wszystkich problemów z nią związanych, od tych drobnych typu zgubienie kluczy i odnalezienie ich w nietypowym miejscu po poszukiwania ukochanej babci, która wyszła z domu i  nie wróciła. Jest jej ciężko, ale ma mądrych rodziców, którzy pokazują, w jaki sposób wnuczka może pomóc babci. Bohater drugiej książki, Arek, ma 9 lat i tatę, z którym uwielbia grać w piłkę. Niestety, pewnego dnia tata traci równowagę i upada. Od tej pory nic już nie będzie takie samo. Tata nie może wozić syna na treningi a mama po prostu nie ma prawa jazdy. Ale przecież „wszystko jest możliwe. Tylko czasami trzeba trochę poczekać”.

Przepiękne i mimo że przepełnione smutkiem, to jednak dające nadzieję opowieści o sprawach trudnych. Świetne pomoce do radzenia sobie z okrutnym przeciwnikiem, jakim jest choroba. Dla rodziców, dla nauczycieli i terapeutów.

Książki są bardzo ładnie wydane, zachwyca każdy element: okładka, papier, mądry tekst i niezwykła szata graficzna. Ta ostatnia skonstruowana jest w sposób, z którym się jeszcze nie zetknęłam. Ze stopki redakcyjnej można bowiem wywnioskować, że ilustracje pochodzą ze stron internetowych prezentujących grafikę, natomiast postacie do ilustracji zostały stworzone przez ilustratorki – Justynę Panas  i Emilię Krupę. Czyli swoisty kolaż.

Autorami książek jest dwoje specjalistów. Anna Sołtys jest pracownikiem zakładu Psychologii Klinicznej i Psychoprofilaktyki Instytutu Psychologii Uniwersytetu szczecińskiego, natomiast Andrzej Potemkowski, doktorem habilitowanym nauk medycznych i profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu szczecińskiego. Ten fakt oraz konsultacja tekstów w gronie psychologów i psychoterapeutów oraz rodzinach świadczy o profesjonalizmie prezentowanych książek.

Polecam, jako rodzic oraz nauczyciel przedszkola i pedagog. Książki, które trzeba mieć w swojej biblioteczce, bo naprawdę pomogą, nie tylko dzieciom, ale również i nam dorosłym.
 
Iwona Pietrucha
 
 
Ocena 5
 
Tytuł: „Dlaczego dziadek zgubił pamięć”
            „Moja babcia jest gwiazdą”
            „Zając Benek i odmieniony tata”
            „Choroba taty”