Jest to sytuacja, w której wyjazd rodziców bądź rodzica zaburza funkcjonowanie rodziny. Można je także zdefiniować jako przekazanie dziecka pod opiekę rodziny zastępczej, z powodu niewydolności wychowawczej rodziców, wynikającej z migracji. Jest to więc przykład sieroctwa społecznego, który można określić jako rodzaj eurosieroctwa. Można wyróżnić dwa typy rodzin migracyjnych: okresowe rodziny migracyjne – rodzice migrują do innych krajów na okres od dwóch miesięcy do roku oraz długotrwałe rodziny migracyjne – okres nieobecności rodzica od jednego roku do kilkunastu lat.
Najczęściej w przypadku wyjazdu rodziców za granicę dzieci są pod opieką najbliższych członków rodziny. Niestety bywają sytuacje, w których młodsze dzieci są pod opieką starszego, nieletniego rodzeństwa. Często dzieci trafiają pod opiekę do babci, dziadka, cioci. Porzucane są dzieci w różnym wieku, nie tylko w wieku szklonym, ale także w wieku przedszkolnym. Należy pamiętać, że korzystając z pomocy innych członków rodziny, często zapomina się o najważniejszej rzeczy, jaką jest dobro dzieci. Bywa, że osoby z rodziny szantażują się, usprawiedliwiając się rodzinnymi więziami i miłością, co przyczynia się do cierpienia wielu osób. A przede wszystkim do cierpienia dzieci.
Taka niepełna rodzina, w której brakuje mamy lub taty sprzyja powstawaniu trudności wychowawczych, nie ma w niej także właściwej atmosfery wychowawczej, wzorców rodzinnych. Zaburzone są podstawowe funkcje rodziny, takie jak: przygotowanie dzieci do życia społecznego, zaspokajanie potrzeb, dbanie o zdrowie, wspieranie w życiowych trudnościach. Rodzina ma znaczący wpływ na rozwój ogólny dzieci. Dotyczy to sfery społeczno-moralnej, intelektualnej oraz ma ogromne znaczenie w rozwoju uczuciowym, budowaniu poczucia bezpieczeństwa.
Dzieci mają problemy emocjonalne, zmagają się z apatią, popadają w konflikty z grupą rówieśniczą. U uczniów często występują niepowodzenia szkolne, słabe stopnie, brak chęci do nauki, częste nieobecności w szkole, brak motywacji, co nierzadko prowadzi do drugoroczności. Dzieci są zamknięte w sobie i odizolowanie, przejawiają agresję lub lęk. Nie mają wzorców wychowawczych, poczucia bezpieczeństwa.
Poniżej kilka propozycji rozwiązania problemu społecznego, jakim jest eurosieroctwo:
Pierwszą z nich są programy rządowe, które będą stymulować do pozostawania w kraju, np.: becikowe, opieka przedszkolna, zdrowotna. Druga propozycja dotyczy programów rządowych i pozarządowych, które mają prowadzić działalność edukacyjną, aby ułatwić znalezienie godziwego zatrudniania czy przekwalifikowanie się. Trzecia propozycja, która ma wpłynąć na zmniejszenie migracji, to programy rządowe i samorządowe, które mają mieć charakter pomocowy, dotyczące wynajęcia czy zakupu mieszkania. Uważam, że wprowadzenie w życie, powyższych propozycji mogłoby skłonić rodaków do powrotów i pozostania w kraju. Nie można zapomnieć, jak wiele opuszczonych dzieci czeka na swoich rodziców.
Trzeba pamiętać, że to właśnie w rodzinie rozwija się człowiek, dorośli ludzie powinni być odpowiedzialni za życie innych członków rodziny. W dzisiejszych czasach niestety dzieci wychowywane są w przeróżnych układach, w rodzinach niepełnych, mieszanych, instytucjach zastępczych. Należy jednak pamiętać, że nawet najbardziej kochający dziadkowie nie zastąpią mamy, taty i rodzinnego ciepła, tym bardziej rodziny nie zastąpią przesyłane przez rodziców pieniądze.
Opracowała:
Anna Wrocławska
