Podstawę zajęć prowadzonych MDS stanowi piosenka, której tekst służy do ćwiczeń rozwijających mowę, melodia zaś do wykonywania ćwiczeń w rytm tej piosenki i ćwiczeń ruchowych na instrumentach muzycznych, woreczkach i tackach wypełnionych kaszą oraz wielozmysłowego uczenia się i odtwarzania różnymi technikami figur geometrycznych i liter.
Metoda ta wpływa niezwykle twórczo na dzieci i wymaga tego samego od prowadzącego zajęcia.
MDS rozwija komunikację zarówno językową (mowę, czytanie, pisanie), jak i niejęzykową przez co jest użyteczna w terapii logopedycznej!
Dla logopedy MDS odgrywa dużą rolę w kształtowaniu kompetencji językowej zarówno w aspekcie odbioru, jak i budowania wypowiedzi. Metoda ta przewiduje stymulację mowy w trzech aspektach:
– fonologicznym (ćwiczenia różnicowania dźwięków mowy; dokonywanie analizy i syntezy logotomowej, sylabowej i fonemowej);
– syntaktycznym (wyodrębnianie w tekstach zdań i słów; ustalanie poprawności wyrazów i zdań pod względem gramatycznym; przekształcanie form gramatycznych);
– semantycznym (poszerzanie słownictwa; definiowanie wyrazów i ich kategoryzacji).
Wszystkie wymienione ćwiczenia są bardzo skuteczne w pracy z dziećmi zarówno z grupy ryzyka dysleksji jak i osób z opóźnionym rozwojem psychoruchowym. Prowadzone ćwiczenia pozwalają dzieciom uniknąć niepowodzeń szkolnych lub całkowicie je eliminują.
Dzieci z opóźnionym rozwojem psychoruchowym poprzez prowadzone ćwiczenia rozwijają aktywność umysłową, usprawniają psychomotorykę, a tym samym lepiej funkcjonują w środowisku rówieśniczym i szkolnym.
MDS ma również aspekt diagnostyczny. Na podstawie obserwacji dziecka, analizy trudności występujących przy wykonywaniu ćwiczeń oraz popełnianych błędów pozwala wnioskować o ich przyczynach – o rodzaju i głębokości zaburzeń.
MDS można i należy wykorzystywać do pracy z dziećmi o prawidłowym rozwoju (w celu stymulowania ich rozwoju) tak jak i z dziećmi z zaburzonym rozwojem (w celu terapii zaburzeń rozwojowych). Służą temu następujące formy MDS:
1. Piosenki do rysowania – do wspierania rozwoju młodszych dzieci (od 4 roku życia) oraz starszych z opóźnionym rozwojem.
2. Piosenki i znaki – dla uczniów klas 0 i I oraz dzieci z tzw. ryzyka dysleksji, w celu przygotowania ich do nauki czytania i pisania w okresie poprzedzającym naukę liter.
3. Piosenki i litery – dla uczniów rozpoczynających naukę czytania i pisania w klasie 0 i I oraz dla uczniów dyslektycznych.
Wszystkie te formy MDS nawzajem się uzupełniają, stanowiąc kolejne etapy pracy, początkowo na materiale nieliterowym, następnie na materiale liter drukowanych i pisanych.
Zajęcia MDS mogą być prowadzone w grupie i indywidualnie. Podczas zajęć grupowych można pracować także indywidualnie z dzieckiem o poważniejszych zaburzeniach rozwoju, od czasu do czasu umożliwiając mu włączenie się do zabawy. Metoda ta oddziałuje korzystnie na procesy emocjonalne i zachowania społeczne dzieci.
MDS jest coraz szerzej stosowana w terapii dzieci z uogólnionymi i głębszymi zaburzeniami takimi jak: autyzm, porażenie mózgowe czy niepełnosprawność intelektualna.
Metodę tę często stosuje się w połączeniu z Metodą Ruchu Rozwijającego (MRR) Weroniki Sherborne. MDS rozwija głównie funkcje poznawcze i ruchowe, zaś MRR wspomaga głównie rozwój emocjonalny, społeczny i motoryczny.
Praca Metodą Dobrego Startu wymaga zarówno od prowadzącego jak i od dzieci dużych pokładów energii, ale nie ma nic równie motywującego i satysfakcjonującego od myśli, że nawet przy najcięższej pracy zawsze będzie towarzyszyć nam piosenka!
Dominika Kościelniak
pedagog specjalny – logopeda
Warto przeczytać:
Bogdanowicz M, „Metoda Dobrego Startu”, WSiP
Bogdanowicz M, Barańska M, Jakacka E, „Metoda Dobrego Startu. Piosenki do rysowania”, Gdańsk 2007
Bogdanowicz M,”Ryzyko dysleksji”, wyd. Harmonia, Gdańsk 2005