Dogoterapia

Mówi się, iż pies jest najlepszym przyjacielem człowieka i jest to prawda. Psy, jako terapeuci, wykorzystywani są do pełnienia roli także opiekunów, zwłaszcza osób niepełnosprawnych ruchowo, niewidomych, niesłyszących. Terapia z udziałem psów ma wielkie znaczenie w procesie rehabilitacji, zwłaszcza dzieci. Szczególną grupę stanowią dzieci przewlekle chore, poddawane bolesnym i inwazyjnym metodom leczenia. Pies-terapeuta sprawdza się jako pomoc dla szerokiego grona pacjentów: od dzieci po dorosłych, niepełnosprawnych, osoby po traumatycznych przeżyciach, jak i dzieci autystyczne.

Kontakt osoby poddawanej takiej terapii z psem jest stopniowany, by dziecko mogło budować więź ze zwierzęciem. Z jednej strony kontakt z psim terapeutą daje możliwość kontaktu dotykowego i emocjonalnego poprzez zabawę, z drugiej usprawnia zaburzone funkcje, jak np. rozwój motoryki małej poprzez szczotkowanie psa, zakładanie mu obroży, smyczy, usprawnianie koordynacji ruchowej podczas zabaw z piłką i psem, spacerów z wykorzystaniem smyczy.

Kontakt z psem to także okazja do werbalizowania swoich uczuć, a także werbalizowanie funkcjonalne poprzez wydawanie psu poleceń, np. „daj łapę”, „przynieś”. Psy doskonale wyczuwają nastrój swoich pacjentów i dostosowują się do ich potrzeb, co także jest niewątpliwą zaletą tej metody terapeutycznej.

Klaudia Sania-Kawa
– pedagog specjalny, polonistka, pogłębiająca swoją wiedzę na studiach podyplomowych z logopedii, na co dzień zajmuje się prowadzeniem zajęć ogólnorozwojowych dla dzieci i młodzieży

Polecana literatura:
1. Pawlik-Popielarska, „Terapia z udziałem psa”, Gdańsk 2005.
2. Samitowska M., Wysokińska M., Pomoc psa w życiu osób niepełnosprawnych, W: „Człowiek niepełnosprawny: rodzina i praca”, pod red. M. Kościelskiej, B. Aouil, Bydgoszcz 2004.
3. Gut J., „Dotyk psiej łapy”, „Rewalidacja” nr 1/1999.