Nazwa felinoterapia pochodzi od łacińskiego słowa Felis (kot) oraz greckiego therapeia (opieka, leczenie).
Na czym polega felinoterapia?
Felinoterapia najogólniej mówiąc polega na poprawieniu kondycji psychicznej i fizycznej pacjenta poprzez kontakt z kocim terapeutą oraz z jego opiekunem. W zależności od pacjenta, terapia może wyglądać różnie. Przede wszystkim jednak jest to kontakt polegający na głaskaniu kociego futerka, przytulaniu zwierzęcia, zabawie z nim, czesaniu, wykonywaniu czynności pielęgnacyjnych, karmieniu, czy choćby trzymaniu tylko kota na kolanach. Sama obserwacja kota czy przebywanie w jego towarzystwie może działać terapeutycznie. Zwierzęta odgrywają także wielką rolę integracyjną. Wszędobylski kot staje się obiektem zainteresowania nawet największych milczków i odludków, tematem rozmów i troski większości pacjentów. Niejednokrotnie ułatwia asymilację nowemu członkowi społeczności. Czasem godzi zwaśnionych.
Terapia polecana może być w zasadzie dla każdego: dla samotnych, starszych osób, dla niepełnosprawnych, dla osób chorych (zarówno fizycznie, jak i psychicznie), dla dorosłych i dzieci. Koty mogą pomagać dzieciom z domów dziecka, podopiecznym placówek opieki społecznej oraz domów seniorów, pacjentom placówek rehabilitacyjnych, szpitali, hospicjów. Świetnie sprawdzają się też w działaniach edukacyjnych w szkołach i przedszkolach oraz w działaniach mających na celu zapobieganie patologiom społecznym (np. w ośrodkach opiekuńczo-wychowawczych, w więzieniach).
Magda Bielicka, „Kocie Sprawy”
www.kociesprawy.pl
