Przyczyn anoreksji jest wiele, można do nich zaliczyć trend, jaki panuje w dzisiejszych czasach, obraz, jaki nastolatki czerpią z kolorowych czasopism i gazet, przez co chcą upodobnić się do chudych modelek. Często powodem choroby jest niska samoocena, brak akceptacji siebie, brak wsparcia od najbliższych. U innych osób anoreksja może być reakcją na stresy i problemy, są osoby, które w sytuacjach stresowych nie mogą nic przełknąć, niejedzenie przynosi im pozorna ulgę. Każdy przypadek jest inny, stąd też różne mogą być przyczyny.
Ważne jest, aby umieć rozpoznać anoreksję. Rodzic powinien zwrócić uwagę, gdy zmieni się u dziecka zachowanie, ubiór, sposób spędzania wolnego czasu. Powinno zaniepokoić go, gdy dziecko ma odmienny niż dotychczas styl ubierania się i zaczyna nosić za duże ubrania, w celu zatuszowania swej chudości przed rodzicami. Gdy przestaje jeść wspólne posiłki, zamiast tego chce spożywać je u siebie w pokoju, co oczywiście w praktyce nie ma miejsca. Także kiedy dziecko zawsze odpowiada, że nie jest głodne, że zjadło już na mieście. Innymi niepokojącymi sygnałami są objawy zdrowotne, takie jak szybka utrata wagi, zatrzymanie miesiączki, wypadanie włosów, sucha skóra, łamiące się paznokcie, problemy z zębami, często także osobom chorym jest zimno. Należy także zwrócić uwagę na zachowanie dziecka, czy nagle nie staje się apatyczne lub wręcz przeciwnie, nagle pojawia się zainteresowanie ćwiczeniami, gimnastyką, bieganiem, w celu spalenia jak największej liczby kalorii i utraty wagi. Zaobserwujmy także, czy dziecko nie ma problemów związanych z biegunką lub wymiotami – anorektyczki często stosują środki przeczyszczające lub wywołują wymioty. Czy nie znikają nam z domowej apteczki właśnie takie środki? Zwróćmy uwagę także czy dziecko nie ma obsesji dotyczącej ważenia się, gdyż chorzy czynią to codziennie. Także czy nie ma manii zwracania uwagi na kaloryczność, osoby chore potrafią dużo czasu spędzać w sklepie, sprawdzając wartość kaloryczną kupowanych produktów, lub też znają na pamięć kaloryczność wielu pokarmów.
Należy wiedzieć, że anoreksja ma bardzo poważne skutki, a w ponad 10 proc. jest chorobą śmiertelną. Skutkami są: zaburzenia pracy wielu narządów, anemia, zatrzymanie miesiączki, obniżona odporność, hipoglikemia, problemy z sercem. Pozostawia ona wiele ran psychicznych, które goją się najtrudniej. Leczenie anoreksji często trwa wiele lat, dotyczy zmiany nawyków żywieniowych, wymaga terapii psychologicznej i psychiatrycznej, ważne jest także odbudowanie poczucia własnej wartości. Często anoreksji towarzyszy depresja, która także wymaga leczenia. Terapii najlepiej poddać również najbliższych w rodzinie, gdyż oni także mają wpływ na efekty leczenia, potrzebują wsparcia i wiedzy.
Podsumowując można stwierdzić, że anoreksja dotyka coraz więcej osób, nie tylko nastolatki. Chorować zaczynają również dzieci, często dolegliwość ta dotyczy także mężczyzn. Wiadomo, że lepiej zapobiegać, niż leczyć, dlatego pamiętajmy, abyśmy poświęcali dzieciom więcej czasu, często je chwali i budowali ich poczucie własnej wartości. Akceptujmy je takim jakie są, zamiast gonić za współczesna modą i pieniędzmi.
Anna Wrocławska
