Ważna cechą diagnostyczną jest ocena dokładności i (lub) rozumienia czytania. Dysleksja charakteryzuje się wolnym tempem czytania, zniekształcaniem wyrazów (opuszczanie pierwszych lub ostatnich głosek, sylab), pomijaniem lub przestawianiem wyrazów w tekście, problemami ze zrozumieniem tekstu i wykonywania zadań wymagających czytania.
Wczesnymi symptomami ryzyka dysleksji mogą być nieprawidłowości rozwojowe, począwszy już od okresu niemowlęcego. Dziedziczne występowanie zaburzenia oraz nieprawidłowy przebieg ciąży i porodu zwiększają ryzyko dysleksji. Rozwój od początku jest nieharmonijny, opóźnione bywają rozwój mowy i rozwój ruchowy. Dzieci w wieku przedszkolnym mają trudności w czynnościach takich jak: jazda na rowerze, rzucanie i łapanie piłki, rysowanie, w kształtowaniu się lateralizacji (stronność ciała).
Dysleksję najczęściej rozpoznaje się w czasie pierwszych lat nauki w szkole. Mogą z nią współistnieć zaburzenia emocjonalne o różnych symptomach, np. fobie szkolne, moczenie nocne, tiki czy zaburzenia zachowania. Dysleksja zdecydowanie zaburza przebieg nauki szkolnej. Określa się, że występuje u 10-15 proc. dzieci w populacji uczniów.
Anna Kossowska-Lubowicka – specjalista psychologii klinicznej
Opracowano na podstawie książek:
1. „Psychiatria dzieci i młodzieży” pod redakcją Ireny Namysłowskiej rozdz. 15. pt. „Specyficzne zaburzenia w rozwoju umiejętności szkolnych” autorstwa Hanny Jaklewicz
2. „Psychiatria wieku rozwojowego” pod redakcją Anieli Popielarskiej i Marii Popielarskiej rozdz. 8. pt. „Specyficzne zaburzenia rozwojowe” (podrozdział „Dysleksja rozwojowa”) autorstwa Hanny Jaklewicz