Dzieci z dyspraksją traktowane są jako niezdarne i niezgrabne, są często wyśmiewane przez rówieśników, ponieważ nie radzą sobie z bardzo prostymi czynnościami. W związku z tym oprócz zasadniczego problemu, czyli trudności z planowaniem motorycznym, dzieci te miewają kłopoty z nauką, są słabsze na zajęciach ruchowych, ich mowa bywa zaburzona, trudno im się skoncentrować, wykazują również niskie poczucie wartości i zaburzenia emocjonalne.
Dyspraksja jest zaburzeniem neurologicznym, jednak można z nią walczyć. Dzięki odpowiedniej diagnozie i wczesnej terapii możemy nie tylko dać szansę dziecku na lepszy rozwój, ale również zapobiec pewnym problemom w przyszłości. Praca z dzieckiem dyspraktycznym wymaga wiele cierpliwości terapeuty, nauczyciela i rodziców. Aby dziecko osiągnęło sukces w danej czynności, musi powtórzyć ją wielokrotnie. Najwięcej pozytywnych rezultatów przynosi terapia integracji sensorycznej.
Objawami dyspraksji rozwojowej są:
– opóźniony rozwój ruchowy,
– kłopoty z wykonywaniem czynności samoobsługowych (ubieranie się, mycie zębów, wiązanie butów),
– trudności w trakcie zabaw ruchowych (bieganie, skakanie, turlanie, wspinanie się, zabawy na placu zabaw),
– zaburzona koordynacja ruchowa,
– częste upadki i uleganie kontuzjom,
– niskie napięcie mięśniowe,
– kłopoty z naśladowaniem,
– zaburzenia mowy,
– niski poziom prac plastycznych i grafomotorycznych,
– trudności z nauką pisania i czytania,
– zaburzenia orientacji w przestrzeni oraz w schemacie własnego ciała,
– problemy z koncentracją,
– nieprawidłowe relacje z rówieśnikami,
– problemy emocjonalne.
Osoby z dyspraksją to duże dzieci, które bardzo długo są zależne od opiekuna czy rodzica, jednak nie tylko pomoc drugiej osoby jest ważna, ale również zrozumienie i tolerancja, których często nam brakuje.
Marta Baj Lieder – logopeda wczesnej interwencji, terapeuta integracji sensorycznej oraz terapeuta ręki. Certyfikowany instruktor masażu Shantala. Autor książki „Barwy świata”. Prowadzi Centrum Terapii Logop, www.centrum-logop.pl
