Osoby, które boją się psów, odczuwają paniczny strach już na samą myśl o tym, że mogą je spotkać. W momencie, gdy widzą psa, czują lęk, jest im słabo, nie mogą się ruszyć z miejsca, nie mogą oddychać, pocą i trzęsą się im dłonie. I nie jest ważne, czy to jest duży pies, czy mały, czy na smyczy, w kagańcu, czy biega sam, czy idzie przy nodze właściciela. Osoba, która cierpi na kynofobię, myśli w takiej sytuacji, „pies na pewno ugryzie”.
Przyczyn kynofobii jest wiele, czasem są to doświadczenia z dzieciństwa, gdy dziecko było pogryzione przez psa lub było świadkiem tego, jak pies pogryzł kogoś innego; lęki wyniesione z domu lub błędy wychowawcze rodziców, np. mówiących: „Idź grzecznie za rękę, bo jak nie, to ten pies cię ugryzie”.
W przypadku każdej fobii bądź nawet niewielkich lęków, warto zastosować się do poniższych wskazówek.
Oto pomocne rady dla rodziców, których dzieci borykają się z kynofobią:
• bardzo ważne jest to, aby nie wyśmiewać osoby i jej obaw,
• warto zaprzyjaźnić się z łagodnym pieskiem, na przykład sąsiadów, aby dziecko, mijając go na ulicy, widziało, że piesek nic nie zrobi; nie nakłaniaj jednak malucha na siłę, by głaskało zwierzę, jeśli będziemy dziecko zmuszać, nasze zachowanie tylko spotęguje lęk,
• kiedy dziecko jest niegrzeczne, nie straszmy go psem,
• jeśli możemy sobie na to pozwolić, warto kupić szczeniaka, aby dziecko miało kontakt z małym psiakiem, dzięki temu przekona się też do innych; warto wcześniej odwiedzić hodowlę z dzieckiem lub porozmawiać z nim o planowanym zakupie, aby mieć pewność, że przyniesienie szczeniaka nie spowoduje więcej szkody niż pożytku,
• kupmy dziecku pluszową zabawkę pieska, ale pamiętajmy, aby dziecko samo ją wybrało, aby nie był to prezent na siłę, gdyż w przypadku silnych lęków już sama zabawka może wywołać strach,
• oglądajmy z dziećmi bajki o psach, np.: „Clifford”, „Beethoven”, „101 dalmatyńczyków”, aby dziecko, które operuje jeszcze symbolami, widziało w psie przyjaciela,
• rozmawiaj z dzieckiem o tym, dlaczego pieski są przyjacielskie, dając konkretne przykłady, np. bo lubią się bawić, aportować, cieszą się, gdy zobaczą swojego pana,
• oswajaj dziecko stopniowo, tu trzeba czasem naprawdę dużo czasu.
Takich złotych rad dla osób z kynofobią lub dla ich bliskich jest wiele, jednak nie są one uniwersalne. Należy pamiętać, że to, co jedną osobę uspokoi, u innej może wywołać lęk.
Warto jednak poruszać takie tematy, porozmawiać z dziećmi o tym, czego się boją. Okaże się, że niemal każdy się czegoś obawia, że lęki towarzyszą nam co dzień. Zaproponujmy dzieciom zrobienie listy z propozycjami, jak radzić sobie z lękami. Zapisujmy wszystkie pomysły i nie lekceważmy nawet takich, które wydają nam się dziwne. Każdego bowiem relaksuje coś innego i każdy radzi sobie z problemami inaczej.
Anna Wrocławska
