Diagnoza „dysleksja” sprawia, że myślimy tylko o ograniczeniach – utrudnieniach, jakie niesie ze sobą to zaburzenie. Takie ujęcie problemu szkodzi dzieciom – obniża ich poczucie własnej wartości, budzi poczucie niedoskonałości i niepowodzenia, zawsze skupia się na mankamentach.
Jednak dysleksja ma też swoje dobre strony – w wielu przypadkach sprzyja rozwijaniu zdumiewających uzdolnień.
Jedną z mocnych stron zaobserwowanych u dyslektyków są zwiększone zdolności artystycznych. Być może przyczyna leży w tym, że dyslektycy niekiedy mają problem z komunikacją werbalną lub w pisaniu i chcą wyrazić siebie po przez działania artystyczne.
Cechy ogólne dyslektyka
• Myśli niewerbalnie – obrazami – myślenie takie jest szybsze od „normalnego”, werbalnego, dodatkowo jest głębsze, całościowe i bardziej wyraziste.
• Jest błyskotliwy, bardzo inteligentny, elokwentny.
• Jest bardzo ciekawy świata i wnikliwy.
• Ma bardzo dobrą intuicję, umie „czytać ludzi”.
• Ma wysokie poziom IQ.
• Posiada bujną wyobraźnią.
• Utalentowany w takich dziedzinach, jak: sztuka, teatr, muzyka, mechanika, opowiadanie (np. bajek), sprzedaż, biznes, projektowanie, budowanie lub inżynieria.
• Łatwiej przychodzi mu rozwiązywanie problemów.
• Potrafi znaleźć punkt wspólny pomiędzy wieloma różnymi konceptami.
Pamięć i poznanie
• Posiada wspaniałą pamięć długotrwałą, zwłaszcza jeżeli chodzi o doświadczenia, zdarzenia, lokalizacje i twarze.
• Postrzega świat w wielu wymiarach – używając wszystkich zmysłów.
• Widzi „większy obraz”, nie skupia się na detalach.
• Ma tendencję do holistycznego sposobu postrzegania informacji, zadań, które ma jeszcze wykonać.
Zachowanie, zdrowie, rozwój i osobowość
• Pracowity.
• Ma ogromną potrzebę osiągnięć i zdobywania wyznaczonych przez siebie celów.
• Zdecydowany, wytrzymały, odporny, nieustępliwy.
• Hojny.
• Empatyczny, dbający o innych.
• Otwarty i świadomy.
• Spontaniczny
Sławni dyslektycy:
Leonardo Da Vinci, Hans Christian Andersen, August Rodinm, Thomas Alva Edison, Winston Churchil, Albert Einstain, Richard Rogers, Tom Criuse.
Podsumowując: będąc dyslektykiem, również możemy dążyć do realizacji naszych marzeń, celów. Opisane powyżej mocne strony powinny pomóc w odbudowaniu poczucia własnej wartości, które zazwyczaj jest bardzo niskie, co wynika z utrwalonych stereotypów.
Należy pamiętać, że dyslektyk to równie wartościowy człowiek, jak każdy inny!
Bibliografia :
M. Dąbrowska, Moje dziecko jest dyslektykiem. Warszawa 2003
P.A. Gindrich, Funkcjonowanie Psychospołeczne uczniów dyslektycznych, Lublin 2004,
G. Krasowicz-Kupis, Psychologia dysleksji, Warszawa 2008.
Anna Radwańska – z wykształcenia pedagog społeczny i terapeuta pedagogicznym. Prowadziła zajęcia z psychologii społecznej i etyki zawodowej, a także pracowała jako pedagog szkolny. Mama Julii. Po bezpłatne porady zaprasza na bloga www.przyjaznypedagog.blogspot.com
