To właśnie na „baraszkowaniu” opiera się Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne. Są to precyzyjnie opracowane sesje doświadczeń ruchowych, które w sposób szczególny kształtują umiejętności społeczne oraz emocjonalne i jednocześnie zaspakajają dwie podstawowe potrzeby dzieci: potrzebę dobrego poczucia we własnym ciele oraz pragnienie kontaktu z innymi ludźmi.
Jaki jest cel zajęć?
Głównym celem ruchu rozwijającego bazującego na pracy Weroniki Sherborne jest budowanie świadomości w sferach zobrazowanych w poniższej tabelce.
Dziecko nabywa następujące umiejętności:
- poprawne ocenianie własnej siły i wykorzystywanie jej w sposób bezpieczny,
- znajomość własnych możliwości ruchowych,
- sprawność motoryczna,
- znajomość budowy ciała,
- kontrolowanie swoich ruchów,
- samodzielne wykonywanie zadań ruchowych.
- rozpoznawanie stron ciała, rozpoznawanie kierunków przestrzeni,
- wyczucie długości, szerokości i wysokości,
- swobodne poruszanie się w przestrzeni.
- skuteczne komunikowanie się z innymi,
- nawiązywanie właściwych relacji z rówieśnikami i dorosłymi,
- przyswajanie norm społecznych,
- rozumienie komunikatów i zainteresowanie komunikacją,
- poczucie bezpieczeństwa i zaufania do siebie i innych osób.
Dla rodzica jest to doskonała okazja do rozeznania się w możliwościach dziecka, jego preferencjach i poznania zachowania podczas zabawy w grupie. Ponadto rodzic czerpie inspiracje do rozwijających zabaw z dzieckiem w domu.
Jak wyglądają zajęcia?
Zajęcia są prowadzone w kilkunasto osobowej grupie. Ich czas jest dostosowany do potrzeb i możliwości grupy (najczęściej ok. 45 minut).
Podczas zajęć stopniowo rozszerza się zakres kontaktu i przestrzeni (od dołu w górę) – zaczynamy od ćwiczeń indywidualnych, przez ćwiczenia w parach do kilkuosobowych grup, kończąc na całym zespole uczestników zajęć. To, czy uczestnik zdecyduje się na kontakt z innymi osobami zależy wyłącznie od niego – nie jest w żaden sposób namawiany ani zachęcany. Proponowane doświadczenia ruchowe w większości polegają na rolowaniu, przepychaniu, skakaniu, podnoszeniu, podciąganiu w kontakcie:
- „z” (partner „aktywny” i partner „bierny” – relacja opiekuńcza)
- „razem” (obaj partnerzy „aktywni” – relacja partnerska),
- „przeciwko” (obaj partnerzy aktywni i silni – relacja energii i mocy).
Do wykonywania doświadczeń ruchowych nie są potrzebne żadne pomoce – poza wygodnym strojem gimnastycznym. Najczęściej ćwiczy się na boso. Preferuje się również zajęcia w bez muzyki, aby uczestnik mógł w całości skupić się na wykonywanej czynności, odczuwaniu własnego ciała i relacji z partnerem.
Podczas zajęć warto pamiętać o następujących zasadach:
1. Zanim zaczniecie zajęcia
dobrowolność – pozwól zdecydować dziecku, czy chce brać udział w zajęciach, nie namawiaj, niech samo poczuje chęć – wtedy nowe doświadczenia mają największą wartość.
2. W trakcie zajęć
traktuj dziecko jak siebie samego – w doświadczeniach siłowych pozwól dziecku poczuć własną siłę – nie pozwalaj mu od razu wygrać; nie zakładaj z góry, że dziecko nie poradzi sobie z ćwiczeniem trudnym – pozwól dziecku na eksperymentowanie i daj szansę do samodzielnego ocenienia możliwości;
minimum pomocy – staraj się, aby jak najwięcej ćwiczeń dziecko wykonywało zupełnie samo – w ten sposób pozna własne zdolności i nauczy się radzić sobie w sytuacjach problemowych.
3. Po zajęciach
samozadowolenie – staraj się nie oceniać dziecka za wykonane zadanie – nawet jeśli wykonało je dobrze – to pozwoli dziecku na wewnętrzne czerpanie radości i samozadowolenie, które automatycznie rodzi motywację wewnętrzną do kolejnych działań i umacnia dziecko w przekonaniu, że stać je na wiele.
Diagnoza i terapia
Metoda Ruchu Rozwijającego bazującego na pracy Weroniki Sherborne może być wykorzystywana także w celach diagnostycznych i terapeutycznych wielu zaburzeń, np. Mózgowe Porażenie Dziecięce, autyzm, niepełnosprawność ruchowa, zaburzenia integracji sensorycznej, ADHD. Zajęcia Ruchu Rozwijającego wspomagają prawidłowy rozwój dzieci jednak nie zastępują rehabilitacji.
Gdzie zapisać się na zajęcia?
Zajęcia Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne prowadzone są przez specjalnie przeszkolone osoby – najczęściej w przedszkolach, domach dziecka, placówkach wspomagających rozwój dziecka, placówkach terapeutycznych.
Poniżej przedstawiam kilka zachęcających słów dzieci i rodziców, którzy biorą udział w zajęciach Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne w przedszkolu:
„Zajęcia są urozmaiceniem pozwalającym zbliżyć się ojcu do syna. Podczas zajęć jesteśmy odprężeni, skupieni na wspólnym wykonywaniu zadań, uczymy się pracy zespołowej. Obaj chętnie, nawet bardzo chętnie, bierzemy udział w tych zajęciach” Tata 3-letniego Jasia
„Zajęcia Ruchu Rozwijającego są świetną zabawą dla mnie i mojego dziecka – Zosia z niecierpliwością oczekuje na następne spotkanie. Jednego razu musiałam zrezygnować z umówionej wizyty u dentysty, bo mała uparcie nalegała, aby pójść na warsztaty” Mama 4-letniej Zośki
„Najbardziej w zajęciach podoba mi się to, że mogę bawić się z tatą. Lubię gdy się siłujemy. Ja jestem bardzo silna, ale mój tata też.” Kasia, 4 lata
„Lubię warsztaty, bo wtedy dużo przytulam się do mamy. Robimy sobie masaże, ciągniemy się po podłodze, huśtamy. Czasem ćwiczę z Kasią – to moją ulubiona koleżanka.” Malwinka, (5 lat)
Anna Wojtyczka – nauczyciel wychowania przedszkolnego, studentka psychologii.
