Metoda ta jest prosta i naturalna. Nadaje się do pracy zarówno z dorosłymi, jak i z dziećmi, z osobami o specjalnych potrzebach (dzieci z poważnymi i umiarkowanymi trudnościami w uczeniu się, dzieci ze sprzężonymi wadami w rozwoju fizycznym i psychicznym, dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi i zaburzeniami zachowania oraz dzieci z zaburzeniami słuchu), a także z osobami, których rozwój przebiega prawidłowo.
Sherborne nawiązywała w swojej pracy do dorobku Rudolfa Labana, tancerza i choreografa, który stworzył podstawy opisu ruchu ciała ludzkiego. Terapeutka rozwinęła jego teorię, dodając do niej elementy humanistyczne, zwróciła uwagę na potrzebę rozwijania bliskich związków między ludźmi, istotną dla prawidłowego rozwoju dziecka, niedocenianą i nie realizowaną w szkolnictwie. Podkreślała, że wszystkie dzieci mają dwie podstawowe potrzeby:– pragną czuć się dobrze we własnym ciele („jak w domu”), czyli umieć w pełni nad nim panować
– chcą kontaktów z innymi.