Jeśli obawiasz się, że twoje dziecko się jąka, to znaczy, że mogłeś zaobserwować u niego, szczególnie w sytuacjach podekscytowania lub stresu, następujące zachowania:• nie potrafi wypowiedzieć niektórych dźwięków, np. [b], [k],• powtarza wyrazy, sylaby lub dźwięki, np. bo-bo-boję się,• przedłuża dźwięki, np. maam misia,• używa dodatkowych słów, które ułatwiają mu rozpoczęcie wypowiedzi,• ma problem z oddechem, gdy chce coś powiedzieć,• zaczyna zdawać sobie sprawę ze swoich kłopotów z mówieniem,• wzrasta u niego napięcie mięśniowe, zwłaszcza w obrębie twarzy,• wykonuje dodatkowe gesty (tzw. współruchy) związane z usilną próbą wypowiedzenia się,
• rozmawia mniej chętnie niż dawniej.
Co robić w takiej sytuacji?
I. Oswój lęk, czyli dowiedz się jak najwięcej o jąkaniu!
• Około 5% małych dzieci jąka się przez około 6 miesięcy lub dłużej w okresie wczesnego dzieciństwa. Trzy czwarte spośród nich upora się z niepłynnością samodzielnie, zanim pójdzie do szkoły.• Jąkanie częściej występuje u chłopców niż u dziewcząt. Dziewczęta częściej również „wychodzą z jąkania” bez interwencji terapeutycznej.• Pierwsze objawy jąkania pojawiają się zazwyczaj pomiędzy 2. a 5. rokiem życia (średnio około 34. miesiąca życia).• Powody jąkania nie są jeszcze do końca znane. Nie ma jednej prostej przyczyny i nie ma jednej prostej metody terapii jąkania.• Jąkanie u małych dzieci jest różnorodne i zmienne, może przychodzić i odchodzić.• Terapia logopedyczna w przypadku jąkania u małych dzieci jest skuteczna.• Wczesna interwencja logopedyczna z aktywnym udziałem rodziców jest kluczem
do sukcesu, jakim jest płynność w mowie dziecka.